Wakker

Ik was vanochtend belachelijk vroeg wakker. Of eigenlijk was ik al eerder wakker maar dan viel ik weer in slaap dus dat telt niet. Als wakker zijn. Als je wakker bent doe je een broek aan en drink je koffie. Dat ben ik nu aan het doen, dus goedbeschouwd ben ik nu écht wakker. Vannacht, op de momenten dat ik dus nep-wakker was, lag ik na te denken over wat ik zojuist had gedroomd. Want dat deed ik ook nog, tussen het nep-wakker zijn. Ik had namelijk steeds dezelfde droom, en na een keer of drie begin je te dan te beseffen dat hier iets aan de hand is. Ten eerste is het saai, drie keer hetzelfde dromen, en als je daar een beetje aan gewend bent geraakt, realiseer je je dat drie keer hetzelfde dromen je misschien iets wil zeggen. Een boodschap ofzo. Maar wat?
Daar lag ik dan over na te denken en dan viel ik gelukkig weer in slaap, want ik kwam er toch niet uit. En ja hoor, daar kwam de droom weer.
Mijn bed ziet er uit als een slagveld, mijn kussen lag de laatste keer dat ik wakker werd, écht wakker werd, aan mijn voeteneinde en mijn dekbed was een in elkaar gefrommelde prop op de grond geworden. Je kunt dus best concluderen dat ik het vannacht erg druk heb gehad. Ik moet nog een koffie en dan gaan we de dag maar eens beginnen.

Anders

Vandaag maar even geen bevrijdingsbandjes, bierende mensen en veel lawaai. De plannen zijn veranderd en ik ga iets doen wat beter voor me is. Ik ga naar het bos. En wat doet u op deze vijfde dag van mei?

Interpassief

Sinds de komst van allerlei interactieve gadgets, is het gemiddelde liefdesleven er niet persé eenvoudiger op geworden. We communiceren wat af met z'n allen, maar waar gaat het eigenlijk over?
Een goeie vriendin heeft sinds een aantal maanden verkering met een meneer die helemaal op de hoogte is van het gebruik van internet, MSN, mailprogramma's, mobiele telefoon en sms. Dus dan mailt hij haar dat hij haar gaat bellen.
"Waarom belt hij je dan niet gewoon gelijk?", vraag ik onnozel. Hij is moe, zegt de vriendin. Dus de man zit redelijk wakker, rechtop achter zijn laptop en is genoeg bij zinnen om een mail te sturen maar te moe om te bellen? Maar daar wil de vriendin niets van horen. Hij is moe en zij begrijpt hem. "Je bent gewoon verliefd en hebt oogkleppen op," zeg ik tegen haar. "En jij begrijpt er niets van", zegt zij. "Jij bent ouderwets en tegenwoordig gaat dat allemaal heel anders".
Ze MSN-en ook, de vriendin en haar kersverse verloofde. Maar dan krijgen ze ruzie omdat ze elkaar via het kleine typvakje van zo'n MSN-programma totaal verkeerd begrijpen. "Hou daar dan mee op!", opper ik. Janee, dat moet, dat MSN-en, want ze zien elkaar zo weinig en dit is het enige 'live' contact dat ze hebben in hun drukke weekschema's. De ruzies op MSN worden via de mail bijgelegd of ze smst hem na de gewraakte MSN-sessie dat ze het niet zo bedoeld heeft en dat ze van hem houdt. Hij smst de volgende dag terug dat hij snel zal mailen om uit te leggen wat hij bedoelde te zeggen en dat hij haar ook erg lief vindt. Laatst ging het niet zo goed met haar en ze smste een bericht naar haar lief die ver weg iets belangrijks aan het doen was. Hij liet niets van zich horen. Twee dagen later kreeg ze een mail dat hij haar bericht wel ontvangen had, maar dat hij haar niet had kunnen helpen omdat zijn mobiel geen sms meer kon versturen.

Mijn vriendin is een lieve vrouw en ik gun haar alle geluk van de wereld, maar als ik haar bezig zie moet ik vaak heel hard zuchten. Toen ik ooit verkering kreeg belden we. Dag en nacht. Of we lagen in elkaars armen op de momenten dat we elkaar wél konden zien. En als we elkaar niet onder handbereik hadden en er buien van opperste verwarring langskwamen, brulden we hoogstens een antwoordapparaat vol met dingen waar je de volgende dag je tong voor wilde afbijten. Op afstand had je lief en schopte je stennis via de telefoon of per brief. Goedmaken deed je in bed. Als je twee uur gereisd had met de trein en je maar hoopte dat hij op het station zou staan om je op te halen. Onderweg viel er tenslotte weinig te sms-en. Vertrouwen moest je hebben, en een soort blind geloof dat het allemaal wel goed zou komen tussen jullie, ook zonder een overdaad aan communicatiemiddelen.

Voor mijn vriendin heb ik het laatste Oprah-boek gekocht. He's just not that into you. Ze zal het boek nu niet kunnen waarderen. Vanwege de oogkleppen. Dus misschien is het handig dat ik haar een sms stuur ter voorbereiding of leest ze dit via dit weblog op internet. Meer waarschijnlijk is het dat ik haar binnenkort uitnodig om te komen eten. Zodat we de oogkleppenkwestie bespreken terwijl we elkaar kunnen aankijken. En ze zich realiseert dat al die interactieve poespas alleen maar leuk is als je elkaar écht wilt. Als bonus, niet als basis.

Test

Op Koninginnedag kreeg ik van een slungelige jongen een boekje in m'n handen gedrukt. "Hier, neem maar mee, is een leuk boekje." Het was een dun boekje over de Liefde, de Boekenweektest 2002, met tekeningen van Peter van Straaten. Nou ben ik niet zo van de testen, dus ik ging het boekje eerst maar eens lezen. Op bladzijde 14:

Welke woorden hadden overigens het gevoel kunnen weergeven dat ons overweldigde en dat vanzelfsprekend volslagen onbetamelijk en absurd was? Het gevoel dat onze lichamen elkaar herkenden en dat ons gemoed - want het was niet ons verstand - verlangde naar eenwording, onbekommerd om alles wat ons zou kunnen scheiden op dit ondermaanse.

Goeie hemel, dat is mooi. Maar wie heeft het geschreven? Ik zocht op Google maar kon niets vinden. Kom je eens een mooie tekst tegen, weet je niet wie het schreef. Wild word ik van dat soort dingen! Maar Ho!, was niet juist het hele principe van het boekje dat het een test was? Dus dat er eigenlijk van mij verwacht word dat ik bovenstaande tekst onmiddellijk ga herkennen uit de lijst van mogelijke schrijvers voorin in het boekje? O wacht, en die tekeningen van Peter van Straaten zijn natuurlijk ook niet voor niets. Hee, ik zie een zeeman. Die bovendien zijn gespierde zeemansarm stevig om een meisje heeft geslagen. Zeeman, Liefde. Hm.

Benoite Groult, Zout op mijn huid!

Ja, dat is een mooi boek over Liefde met een hoofdletter L. Het hele boek welteverstaan, niet alleen dit kleine stukje. Een boek voor in de herhaling. En fijn dat ik via een omweg toch intelligenter blijk te zijn dan ik zelf dacht. Poehee, met de hakken over de sloot tóch geslaagd voor de test. Volgens de achterflap ben ik nu expert in boeken over de liefde. Nu de praktijk nog.

Groot




Af en toe vergeet ik het gewoon. Hoe groot hij al is. Dat hij niet meer alleen maar rondrent in de tuin en met waterballonnen gooit. Maar dat hij als hij moe is op een stoeltje in de zon gaat zitten lezen. Heel zachtjes hardop en heel geconcentreerd, terwijl zijn nichtjes en verder binnenvallend kindergespuis om hem heen woest geluid en beweging produceren. Ik had al een grote zoon van 10, maar ik heb nu ook een grote zoon van 7. Die van lezen houdt. Goed man.