16-2-2002
Ojee ojee ojee, het Stokje is gekaapt.
Jawel dames en heren! Never a dull moment in weblogland.
Eens even een vraag:
Wat vindt u van mannen die een mannen-therapie-weekend doen?
Ik heb vanavond gekeken naar een briljante documentaire van Michiel v. Erp. Onderwerp: mannen.
Afwisselend een blik op een groepje mannen op 'mannen-weekend' en een relatie-mevrouw die leuke mannen uitzocht voor vrouwen. De therapeut van het mannen-weekend zat er warmpjes bij in zijn omgebouwde boerderij en had een voetbal-shirt aan. Toen de mannen, geblindoekt en elkaar omarmend "pappa" aan het roepen waren, nam hij stiekem een snoepje.
Ik ken ze wel, de mannen van zo'n therapieweekend. In de kroeg kom je er wel eens 1 tegen die volop over zijn gevoelens gaat praten. Die het over zijn 'zachte' of vrouwelijke kant heeft. In elke zin komt het woord Emoties tevoorschijn. Ze zijn lief en attent, luisteren geweldig en stralen een en al aandacht uit. Maar ze vragen ook bezorgd of het 'wel gaat' als je je vijfde glas wijn achterover mept of een gore mop vertelt. Heel hard lachen doen ze zelden. Ze hebben vaak zo'n gekwelde blik waar ik behoorlijk opstandig van word. Ik wil ze testen. Ik wil zien of ze achter hun begrijpende schild ook ordinair kunnen doen.
Arme mannen, het is ook nooit goed. Zijn we jaren geleden begonnen door hun Harde & Zakelijke houding heen te boren, nu doen we het omgekeerde. Om een fatsoenlijk en onderhoudend gesprek te kunnen voeren moet je eerst door lagen therapie-weekenden heen.
Ik weet best dat ik vreselijk generaliseer en dat u, mannelijke lezer misschien op uw stoel zit te stuiteren. En ik weet uit mijn hulpverleningsverleden Echt dat vrouwen hetzelfde doen. Als ik na een weekend vrij weer op mijn werk verscheen werd er eerste vanalles uitgewisseld over Zweethutten, Rebirthing, Agressie-workshops, Jouw Mannelijke Kant, Tantra-weekenden, Sex-in-het-algemeen-en-jouw-orgasme-in-het-bijzonder en Bevrijdend Dansen.
Ik deed nooit mee maar ik wilde wel alles horen. Ik vond het prachtig. En uit alle verhalen destilleerde ik een soort mix van wat me waardevol leek voor mezelf. Bij mijn afscheid kreeg ik dan ook vooral de woorden 'nuchter & aards' te horen. Dit was vooral naar aanleiding van een opmerking dat ik liever naar een comfortabele Zweethut ging, die ook wel Sauna wordt genoemd.
Maar ondertussen zitten we toch mooi te hannesen met z'n allen. Alleenstaande vrouwen (singles, bleh) zoeken leuke mannen en omgekeerd. En die leuke mannen doen erg hun best om leuke man te zijn. En daarom gaan ze naar die therapie-weekenden. Een man in de documentaire maakte er trouwens geen geheim van dat hij ook naar dit soort workshops ging om een leuke vrouw te ontmoeten.
Ik weet het niet hoor. Ik weet niet wanneer je nou precies een Leuke Man bent. Ik hoef geen brute Macho maar ik wil ook geen Zweethut-man. Tenzij hij natuurlijk hartstikke grappig is, goed kan rummycuppen en niet vies is van een museum. En niks zegt over 5 glazen wijn natuurlijk en voor zichzelf nog een cognacje bestelt. Of een pilsje.
Halverwege de documentaire gingen er bij mij wat alarmbellen af.
Die jongen in die ruitjesbloes, die nu geblindoekt in z'n blootje zit, die KEN ik volgens mij!
Jezus Mina! Dat is P.v.d.H. van de lagere school!
Wat doet DIE daar nou?
P. was de allerliefste jongen van de lagere school. Hij had 4 broertjes die allevier erg op hem leken. Alle vijf lang en dun, woest stekelhaar en altijd de verkeerde kleren aan. Zijn moeder vond mij als meisje dan weer fantastisch. P. ging ieder weekend met zijn ouders en zijn broertjes De Natuur in. Ze wisten er alles van. P. had prachtige schriften met plaatjes van dieren en bomen. En hij hield mooie spreekbeurten over de buidelrat of zoiets. P. gaf mij op mijn verjaardag een poeziealbum met een omslag van zwart lak en in de vorm van een hart. P. was verliefd op mij.
Jaren geleden kwam ik P. ineens tegen op het station van Nijmegen. Het was de dag dat ik afscheid had genomen van mijn hulpverleningsbaan en ik stond met armen vol bloemen te klooien aan het slot van mijn fiets.
Hallo zeg!
Hee hallo, dat is lang geleden!
Wat doe jij tegenwoordig?
Ik vertelde van mijn afscheidsdag en dat ik nog niet wist hoe het verder moest.
P. zelf was Boomchirurg geworden. Een raadselachtig vak maar ik vond het precies bij hem passen. Iets in de Natuur natuurlijk, bomen bekijken, allemaal hartstikke logisch.
Minder logisch dat ik hem dus vanavond tegenkwam in dat mannen-therapiegedoe. In ruitjesbloes, dat wel. En dat hij aan het huilen was over zijn vader en vertelde dat zijn vriendin ditzelfde weekend in een Sexualiteits-workshop zat, want dat was ook al zo'n Prachtige Kracht. Zijn vriendin wist een paar weken later te vertellen dat P. zoveel minder agressief was geworden na het weekend en zoveel meer open stond.
Goeie help.
P. agressief? P. met zijn natuur-verhalen en zijn uitgebreide kennis van de sneeuw-eekhoorn?
Een jongen die op z'n 10-de een meisje waar hij verliefd op is een hartvormig poeziealbum geeft, is volgens mij al mannelijk genoeg. Dan had hij z'n geld voor dat mannen-weekend beter kunnen besteden aan een reisje naar Parijs met z'n vriendin. Of aan een boswandeling met picknick-mand met mij.
15-2-2002
Oh. Een stokje via Micheline
Okee dan, 1 maart:
Ik weet nog niet of ik kom. Lollig om iedereen eens te zien maar liever had ik een Groepsfoto.
Kon ik het geschrijf en de kop combineren en er het mijne van denken.
Aan de andere kant is een avond kroegen ook niet verkeerd.
In elk geval zou het auto-ritje in de XL-XN-94 van JW, samen met Claver op de achterbank al leuk genoeg zijn.
U krijgt van mijn geen Lijstje-van-5. De mensen die ik zou noemen komen niet. En om nou ezeltje-prik te doen op het overzicht van Puck lijkt me nou ook weer zo wat.
Misschien dus tot 1 maart.
Het stokje gaat door naar JW. Waarschijnlijk heeft hij wel iets zinnigs over dit stokje te melden.
Zo. U krijgt van mij nog een mooi plaatje en dan ga ik eens naar buiten. Tis wel mooi geweest met het gedoe.
Ach, zo'n nachtje bij kinderen en kat is ook best leuk.
Toen ik vanochtend moest verklaren waarom ik daar lag en niet in mijn eigen bed, zei Kind I nadat hij het hele verhaal eens had aangehoord: "Logisch. Een kat is een Carnivoor. Hij moet die muis wel opeten." Waar haalt hij dat soort woorden en wijsheid vandaan?
Ik heb die wijsheid nooit gehad. Als kind was ik ook al zo weekhartig ten aanzien van dieren. Nooit een spin of vlieg doodgemaakt. Ik ben geloof ik de enige in mijn familie.
Een vliegenmepper is onderdeel van mijn vaders standaard-uitrusting. En K. is bang voor spinnen. Die worden vrolijk opgezogen in de stofzuiger. Waarna de stofzuigerzak BUITEN wordt leeggeschud zodat de opgezogen spin zich niet kan omdraaien en weer terug kan wandelen.
Een zeer geliefd spelletje van vroeger is het Mier-verbranden met een vergrootglas. Als je 9 bent doe je dat. Ik dus niet. Ik vond dat zielig. Of wormen door midden snijden om te bekijken hoe de 2 helften doorleefden. Heel boeiend maar ik ging huilen.
Ten tijde van het op-kamers-tijdperk had ik 2 katten. Dat waren mijn kinderen voordat ik kinderen kreeg. Zelfs al begin 20 rende ik huilend naar mijn ouderlijk huis om te vertellen dat 1 van de katten was overreden. Mijn vader reageerde wat kribbig: "Jij moet ook geen huisdieren nemen. Hou je er nu eens mee op jezelf zo te kwellen?" De schat durfde me niet te vertellen dat kat bij aanrijding een oogje was verloren. Hij dacht dat ik dan helemaal hysterisch zou worden. Ik wist het allang. Daarom moest ik ook zo huilen.
Toen Kind I 8 weken oud was, begaf onze oudste kat het. Niet in 1 keer in de vorm van een hartaanval of zo maar uitgesmeerd over 3 weken van benauwdheid en rennen naar de dierenarts. Die hem iedere keer weer wist op te kalefateren. Met een baby van 8 weken op de arm is dit nogal een onhandige situatie. Ik weet nog dat ik midden in de nacht tegen de arts van de Spoedkliniek Voor Dieren bitste: " schiet eens op, ik moet zo borstvoeding geven." Dat iemand ANDERS voor mij naar die Spoedkliniek had kunen gaan, daar wilde ik niks van weten. MIJN kat, weekhartig en misschien hormonaal ook nog niet helemaal in orde. Alhoewel ik jaren daarna, dus hormonaal allang weer in orde, een hele bibliotheek op stelten heb gezet vanwege een aangereden duif op hun stoep. Vleugeltjes waren eraf. Ik ben heel kranig niet gaan huilen maar ben binnen gaan schreeuwen om de Dierenambulance. Later hoorde ik van mijn zusje die bij een dierenarts werkte dat duiven niet zoveel gevoel hebben, dus ook niet zoveel pijn. Hoe wist zij dat zo zeker? Die duif moest gered worden! Dat er elders in de stad een hele afdeling van de Gemeente in de weer is om overtollige duiven af te maken, was ik even vergeten.
Straks ga ik naar mijn benedenburen. Om te vragen of ze hun tuin willen ontsieren met een zwevende Plank van tuinhuisje naar tuinhuisje. Vanochtend heb ik onze KAT weer naar buiten gelaten en ik zag net dat hij niet meer terug naar huis kan. Waarschijnlijk denken mijn onderburen dat ik volslagen idioot ben. Dat klopt. Ik en dieren, dat blijft een vreemde toestand.
Wat betreft MUIS:
MUIS leeft nog. Een beetje. Hij hobbelt verdwaasd door het huis en kan niet meer rennen. Hij neemt niet meer de moeite om veilig langs de plinten te lopen. Hij loopt open en bloot door het hele huis. Direkt gaat een van ons nog op hem staan. Of anders neemt KAT hem vanavond alsnog te grazen. Ik heb geen bloed gezien maar ik denk dat hij de aanval van gisteren niet gaat overleven. Eigenlijk zou ik hem moeten vangen en hem uit zijn lijden moeten verlossen. Wat eigenlijk gewoon Doodmaken betekent. Ik weet niet wie dat wel kan, maar ik kan het natuurlijk niet. Ik overweeg serieus om hem naar de dierenarts aan de overkant van de straat te brengen voor een piepklein spuitje. Soms zou ik willen dat ik niet zo'n slappe dweil was. Dat ik net als mijn, op de boerderij opgegroeide oude huisgenoot, hem in 1 beweging de nek om kon draaien. Dat deed hij met alle gevangen vogeltjes in de buurt. Hoppa, vogel was rap uit zijn lijden verlost. Misschien klinkt dit raar maar ik was erg blij met die huisgenoot. Want als je echt van dieren houdt, moet je dat ook kunnen doen.
Op Ned 3 begint zondag in Villa Achterwerk een nieuwe serie over de achtertuin van Jan Wolkers. Die man houdt van de natuur. Hij spreekt met zoveel liefde over fauna en flora maar ik zie hem er tegelijkertijd voor aan dat hij wel een gewond dier naar de eeuwige jachtvelden kan helpen. Ik zit dus zondag om 18.15 uur voor de tv. Misschien kan hij me nog wat leren.
14-2-2002
23.55 uur: je kon er op wachten: KAT heeft MUIS gegrepen.
Openwrikken van kaken van KAT heeft niet geholpen. Heel hard schudden met KAT wel.
KAT liet uiteindelijk los.
MUIS zit nu onder ons bed. Te herstellen of dood te gaan, dat merken we morgen wel.
Bovenop een herstellende of stervende muis slapen vind ik niet tof. Ik ga maar eens een luchtbedje opblazen.
In de wetenschap dat ik nooit volwassen zal worden, wens ik u een aangename nacht.
"Hatsjoe!"
13-2-2002
Ps: 'Neusdruppel-probleem en weggeslagen tussenschotten' blijft. Weet ik, weet ik. Niet goed. Fout. Foei.
Algehele consternatie hier in huis omtrent Gehoor.
Run op Testje.
Voor u die deze Test nog gaan doen:
HET HELPT ALS JE DE VOLUME-KNOP WAT HARDER ZET.
Luid en duidelijk gaan wij de Lente in.
Hard om jezelf lachen is ook best gezond. Ik heb mezelf zojuist heel duidelijk gehoord.
He getverdemme. Nou dit weer.
Ga ik weer eens gezellig bij Suffie op de thee (in de hoop dat hij me een gevulde koek zal serveren, maar helaas, die kon je alleen winnen als je Echt wat weet en dat doe ik niet) maar goed, thee, of koffie, of een alcoholische versnapering, het zat er niet in.
Wel een testje. Of je gehoor nog in orde is.
Er is veel mis maar mijn Gehoor doet het prima, dankuwelbeleefd.
Opgewekt en zonder vrees ging ik De Gehoortest in. Kan me niks gebeuren. Mijn oren horen als een tierelier. Hoezee.
Forget it but.
Je gehoor is twijfelachtig. Een bezoek aan een KNO-arts voor een controle en meting is aan te bevelen. Uitroepteken.
Jaja, stom testje via internet zult u zeggen. Net zoiets als die idiote tarot-kaarten. Deugt voor geen meter en geeft de grenzen aan waar virtueel ophoudt en irl zou moeten beginnen.
Maar ik zit hem nu toch wel een beetje te knijpen.
Ik ben beroepsmatig niet afhankelijk van mijn oren. Die drammerige abonnees die in mijn oren gillen kunnen me gestolen worden. Ik luister graag naar muziek maar speel niet in een bandje, orkest of geef recitals op bekende podia. Ik moet het van m'n ogen hebben. De vraag: 'wat zou je erger vinden: blind of doof' heb ik altijd heel stellig met Blind kunnen beantwoorden. En dat is nog steeds zo. Niets kunnen zien lijkt me absolute horror.
Ik vond de uitslag van dit testje niet zo fijn vanwege een opstapeling van dingetjes.
Ik ben verslaafd aan neusdruppels
want: ik heb altijd een verstopte neus.
daarom: adem ik door m'n mond (zegt men)
gevolg: iets met tandvlees en enge mondhieg-termen in elk geval niet goed voor algehele staat van mond, tandvlees en tanden. (of zoiets. Ik verdring dit soort dingen zo snel mogelijk.)
Tel daarbij op: een bijzonder interessante geschiedenis van keelontstekingen in het verleden. En een erg levendige fantasie over het verwijderen van wat amandeltjes links en rechts. Ik was 5 maar ik Weet details. Heus!
Al met al heeft dat Achterlijke Gehoor-Testje het dus wel voor elkaar dat ik binnenkort een bezoekje aan de huisarts ga brengen. Misschien heeft zij zo'n machien staan wat de schoolarts heeft: zo'n apparaat waar de oren van kinderen mee gemeten worden. MET coole koptelefoon. Want die KNO-artsen, die ken ik nou wel.
"Stel je niet aan!
Waaat?
STEL JE NIET AAN! JIJ HOORT PRIMA!
O, gelukkig, denk je dat echt?
JA, DAT DENK IK ECHT. En kan die teevee goddomme wat zachter?"
Zwaarden Acht
Element: Lucht.
Astrologische associatie: Saturnus in het 4e huis.
Kernwoorden: krachteloosheid, stilstand, onzekerheid, machteloosheid.
Zwaarden Acht geeft aan dat we een belangrijk deel in onszelf niet tot leven laten komen, en symboliseert remmingen of blokkades. Ze kenmerkt een beetje de 'Ja maar...' houding. Bij alles is het enige wat tussen ons en de dingen die we willen doen, worden of hebben in staat, ons eigen 'maar'.
Tja. Ik was er ook niet echt blij mee. Ik troost me met de gedachte dat vriendin M. vre-se-lijk boos zou worden om het trekken van tarot-kaarten via virtueel gedoe. Ik hoor haar al zeggen:"dat moet je Voelen, je moet zo'n kaart Zelf Uitkiezen. Dit is bullshit!"
Ja maar..ja maar...
11-2-2002
Na het Wim-Lex & Max-geweld krijgen we nu de Fortuyn-overdosis.
Caramba!
Het Parool van vandaag heeft er zelfs een heus Beeldromannetje van gemaakt:
-'Fortuyn in zijn nacht'
-'Afscheid van het publiek'
-'Laatste optreden'
Allemaal goed en aardig maar moet daar een hele Pim Fortuyn-PAGINA voor in het leven geroepen worden?
In datzelfde Parool vertelt papa-Heertje iets over Theo van Gogh. En over 'op afstand oordelen'. En dat hij daar qua Theo de mist mee inging.
Ik ken die hele Pim Fortuyn niet maar ik ga nu toch 'ns fijn 'op afstand oordelen':
Die kop van die man, die deugt niet.
En daarom vind ik dat het wel wat minder kan met die kop.
Totdat hij weer onder zijn steen is teruggekropen:
1 foto per dag? Okee?
(en hier dus ook maar even geen plaatje)
WAKKER
Of zal ik toch maar op m'n zij gaan liggen
of toch op m'n buik
Nee, blijf nou maar gewoon op je rug liggen
gewoon op je rug, dat is goed
blijf maar liggen zo, dat is goed
rustig blijven liggen.
Ik ga morgenochtend eerst gezellig koffiedrinken.
Dan moet ik boodschappen doen.
dat is alweer meteen 'n stuk minder gezellig
Maar dan ga'k wel winkelen
neeneeneenee, winkelen doe ik op koopzondag
Ik ga wel naar de markt, de markt
Ik ga eerst gezellig koffiedrinken
nee, ik ga eerst naar de markt
en dan ga ik op de markt gezellig koffiedrinken.
Kijk.
Of zal ik toch maar op m'n zij gaan liggen?
En dan heb ik 's avonds nog dat feest
een Noors-Midwinterfeest
Of toch maar op m'n buik
Of zal ik m'n sokken uitdoen?
neeneeneenee,
Nee, m'n sokken laat ik aan.
Anders ga ik heel naar dromen.
Maarten van Roozendaal en Egon Kracht, gisteren weer gezien in de Kleine Komedie.
Prachtig! Prachtig!
10-2-2002
Een banaan die 3 dagen onder in mijn tas blijft liggen. Mijn schuifjes zijn kwijt. (alle 45) Iemand wil een foto en die ligt vast ergens in een doos. (maar welke?) Uit de kast vis ik een rafelige ouwe handdoek. Een stapel kranten waar je 10 kattenbakken mee kunt vullen. Op het balkon staan 5 bussen verf met bijbehorende rollers. Ik heb ergens een berging in dit huis maar daar durf ik al een jaar niet meer te komen. Ik behelp me nu al geruime tijd met 3 sets kleding die, na de wasbeurt, in de slaapkamer blijven liggen. Klerenkast is een onneembare vesting. Administratie van 3 jaar door elkaar. Alle cd's in de verkeerde hoesjes. Idem voor videobanden. In ons atelier staat voor 2 verbouwingen hout. En kastjes die-we-ooit-nog-gaan-gebruiken. De tegels in de keuken komen nu echt in rap tempo van de muur. In de keukenkastjes staan pakken voedsel met U.V.D: 2 feb 1999. En ik zag laatst een blikje zalm uit een kerstpakket van jaren geleden. (gewoon teruggelegd) Een volle doos met stiften die het niet meer doen. Boekenkast met 2 dubbele rijen boeken. Stapels tijdschriften die niemand meer leest in een tijdschriftenmand. Een stoeltje waarvan de zitting kapot is.
Jaja, nou we het toch over WAS hebben:
Ik ben blij dat mijn bovenburen hebben besloten om hun versgewassen was in het trapgat te hangen.
Welk 1 genot om bij thuiskomst van die fris&vrolijke, schone geuren tot je te mogen nemen.
(leve Robijn fleur&fijn.)
Zoek: