Dicht

Het reactiedinges zit weer dicht. Via de achterdeur kwamen de idioten weer binnen en ik word daar knap chagrijnig van. Chagrijnig word ik ook wel van onbeschofte mensen in de trein of van de krant, daar heb ik geen penisvergroters of leningaanbod voor nodig. Normaal gesproken heb ik best een zonnig karakter. Alhoewel er een select groepje mensen is dat nu in lachen uitbarst, maar die zien het natuurlijk verkeerd. In elk geval. Het reactiedinges zit dicht, het mij aangeboden spamfilter werkt niet afdoende.
Nu zie ik bij menig typ-collega een soortement van inlogschermpje. Reuze irriritant voor de gebruiker, maar vanaf deze stoel inmiddels reuze begrijpelijk. Ik plaats mijn getyp met behulp van Greymatter, en ik zou graag willen weten of er voor Greymatter ook zo'n irritant inlogschermpje voorradig is. Ik heb heus zelf gezocht, maar niet gevonden. Ik weet namelijk bijna niets van computertaal, ik kan weer andere dingen. Zoals de beste appeltaart ter wereld bakken bijvoorbeeld, of the funny walk van John Cleese nadoen. Maar daar heb ik nu dus even niet veel aan. Alhoewel?

Wilt u mij helpen met het vinden of maken van zo'n inlogding? Dat kan via de post. (rechts) Een appeltaart in ruil voor een penisvergroter-ban lijkt me een bizarre, maar toch vrij eerlijke ruil.

Ochtendblad

Martin Bril schrijft vanochtend over meisjes. Meisjes die er uitzien als vrouwen, en tatoeages laten zetten. En dan heb ik het nog niet eens over het fenomeen clitorispiercing, waarmee hij zijn stuk zo treurig afsluit. Ik werd een beetje zenuwachtig van zijn column. Toen ik dertien was mocht ik geen make-up gebruiken van mijn ouders. Daar was ik te klein voor vonden ze. Woedend was ik, maar ik luisterde toen nog wel, en een Nee was gewoon een Nee. Je ouders hadden het voor het zeggen, punt uit. Niet veel later heb ik menig Nee eigenhandig omgebogen tot een dikke vette Ja, dus zo'n heilig boontje was ik nou ook weer niet. Als de puberteit niet had bestaan, had ik hem uitgevonden, zeg maar.
Nou heb ik geen dochters maar zoons, en de puberteit is hier nog niet doorgedrongen. Dat wil zeggen dat we gesprekken voeren over het hebben van - lang haar - en dat je dat toch echt vaker moet wassen. En dat vogelnesten achterin niet stoer staan. Maar ik heb nog niets gehoord over tatoeages of piercings. Ik denk dat ik Nee ga zeggen. Ik denk niet dat ze zich daar iets van aan gaan trekken. Maar we hebben nog een aantal jaren van betrekkelijke rust, voordat de pleuris ongetwijfeld uitbreekt. Waarschijnlijk zal ik net zo ouderwets zijn als mijn ouders destijds.

Ook in de krant van vandaag de wekelijkse Aldi-folder. Een wonderlijke folder is het, met vaak vreemdsoortige artikelen. Zo staan er vandaag Zakdoeken in. Zakdoeken voor Dames en Heren. Uit het bijgeleverde miniplaatje maak ik op dat herenzakdoeken zich van dameszakdoeken onderscheiden door een stoere grijs-blauwe streep. Op de zakdoeken van de dames zijn de streepjes roze. Het zijn van die zakdoeken die je opa vroeger in z'n broekzak had, en die je oma na de was ging strijken. Zo'n keurig stapeltje versgestreken zakdoeken lag er dan in de kast. Blijkbaar zijn er vandaag de dag nog steeds mensen die zakdoeken van stof gebruiken. Die er in snotteren, ze in hun broekzak of handtas frommelen, thuis wassen en strijken. Dames en heren.
Ik vind het contrast tussen de zakdoeken en de piercingmeisjes net iets te groot om het allemaal nog bij te kunnen benen. Ik moet meer koffie, en mijn vakantiedagen niet meer beginnen met de krant.