Waardeloos rijmpje

Ondanks alle stomme dingen, zijn er gelukkig nog seringen.
Hoor.

Vriendelijks

Het klinkt natuurlijk heel stoer dat je je horrormonen* gaat loslaten op iedere instantie die je voor je voeten loopt, maar de praktijk pakte weer heel anders uit. De mevrouw van de Stedelijke Woningdienst bleek namelijk geen drakerige ambtenaar, maar een vriendelijke vrouw die vroeg hoe het eigenlijk met me ging. Ja kijk, dat moeten ze natuurlijk niet doen.
Kom je binnen met je hakken in het zand, werp je nog een minachtende blik op de doos tissues op haar bureau, en steek je vastberaden van wal. Na vijf minuten greep ik naar de doos tissues en pas drie kwartier later kon ik zonder. De aardige ambtenaar kon desalniettemin weinig voor me doen, want regels zijn regels in Amsterdam. Volkomen verdwaasd vertrok ik naar mijn werk. Daar deden sommigen stom, en in plaats van flink tekeer te gaan zei ik, geheel tegen mijn natuur én functie-eisen in, dat het kut ging en dat ik graag een zakdoekje wilde. Zo. Hakt erin hoor. Dat ik eens met die-en-die moest praten, waar ik hulp kon krijgen, en dat het achternichtje van de buurvrouw ook zoiets had meegemaakt en tóch goed terecht was gekomen. Phew.

De mevrouw van de Zorgverzekeraar was al even vriendelijk. Nee natuurlijk was ik wel verzekerd en natuurlijk was dat een idiote brief die ik gekregen had, en natuurlijk had ik het geld al op mijn rekening en natuurlijk maakte ze een aantekening dat ze mij nooit meer de stuipen op het lijf mogen jagen.

Blijft over: de NUON, de Belastingdienst, UPC en verder iedereen die stom doet. Het zou fijn zijn als zij zich als echte hufters zouden gedragen. Na al dat drama, ben ik namelijk erg toe aan een flinke scheldpartij. Ik hoef helemaal geen zorgtoeslag, ik wil helemaal geen onterechte bedragen op mijn rekening die ik straks weer terug moet betalen, en die digitale televisie kan me gestolen worden. Ik moet godverdomme gewoon een huis! Zo.

(*Horromonen komt van haar. Dekt de lading volledig.)

Troep

Heeft u ook tien boekenkasten die alle tien schreeuwen om minstens vijf broertjes? Kunt u ook geen boeken weggooien, omdat dat net zoiets is als je lievelingsbeer uit je kindertijd in de vuilnisbak stoppen? Maar heeft u soms ook dringend behoefte aan ruimte en overzicht en (oh! utopie!) een boekenkast waarin schrijvers op alfabet staan zodat alles in een oogopslag te vinden is?
Een tijd geleden hoorde ik het advies voor mensen met dichtgeslibte boekenkasten.

Maak foto's van de rijen boeken in je boekenkasten. Laat de foto's flink uitvergroten zodat de auteurs & titels goed leesbaar zijn. Bundel de boel in een mapje. Altijd fijn, mapjes. Breng de helft van de boeken vervolgens naar de kringloopwinkel. Auw! Herstel. Laat iemand de helft van je boeken naar de kringloopwinkel brengen.
In geval van: ik wil dat ene boek nog eens lezen, maar wie schreef het ook alweer, zoek je het boek op in je mapjes met foto's.
En dan fiets je naar de dichtstbijzijnde bibliotheek.

NB: Natuurlijk kun je ook gewoon naar de bibliotheek fietsen en een boek uitzoeken, maar de grap van de foto's is, dat je je boeken nog een beetje bij je hebt. Zoals dat in het algemeen wel de grap van foto's is.

Een schaap is ook aardig

Na een periode van bijna anderhalf jaar anticonceptionele onderdrukking van vulkanische uitbarstingen, (twee vliegen, een klap) kondig ik het maar even aan.
Het PMS-seizoen is weer geopend!
Ik voel ze al weer aankomen, de ouderwetse aanvallen van drama en pissigheid. Maar dit keer heb ik bedacht dat ik ze ga inzetten bij het bestrijden van arrogante instanties en bijbehorend schrikbewind. Mevrouwtje vriendelijk & beleefd is geen schaap. Iedere keer als er zo'n bui komt opzetten, bel ik de NUON, de Belastingdienst, de Zorgverzekeraar en UPC. En verder iedereen die stom doet. Morgenochtend om negen uur krijgt de Stedelijke Woningdienst de vuurdoop.