Mapje en Kwijt

Nou heb ik zo'n mapje TRIVIA in mijn comp. Voor ongeinige meuk zeg maar. Iets als *Wat Is Uw Keltisch Boomteken* en ander opslag- en verzamelwaardigs. Zo'n mapje dat iedereen heeft en waar bijna nooit iemand in kijkt. Dat hoeft ook niet want het idee dat er zo'n mapje is, is voldoende.

In mijn mapje TRIVIA zit een link naar reclame-muziek. Weet ik zeker! Maar nu zit hij ineens ergens anders. En ik weet niet meer hoe de link heet anders mikte ik hem wel in zo'n geinig zoekvakje. Google leverde op de eerste pagina al niks op en ik ben te moe om die andere 26 door te spitten.
Dus ik dacht.... u heeft vast óók zo'n mapje. En misschien heeft u wel eens gestemd voor de Gouden Loekie ofzo. En heeft u daarna die link in uw eigenste TRIVIA-mapje opgeborgen.
En dan kunt u die link vast gewoon heel snel en handig in mijn reaktiedinges koppiepeesten.
Toch?
Want als u dat dan gedaan heeft, kan ik u vertellen welk geweldig reclame-muziekje ik heb ontdekt en dat ik daar een plaatje van wil. Veeeeel leuker dan dat schijfje van Borisch!
Gaat u even zoeken dan?
Dank!

(Voor de statistieken vandaag de hardnekkigste fouten:
-maoje
-TRIVA
-Keltich
Vooral het woord Mapje kwam maar niet in 1 keer uit het toetsenbord. Typen...zucht.)

Tieperdepieper

Ojee, ik ben een dag thuis en ik lees gelijk een hype. En ik ga meedoen met die hype! Hieperdehype!
Zij en Hier en Zij ook al waren eerst. Gaat vooral lezen hoe zij typen.

Ik typ in elke geval beroerd.
En ik heb nog wel een officiële secretaressenopleiding achter de kiezen. Dus ik heb behalve typen, ook steno geleerd. Van dezelfde persoon, mevrouw Kraak. Echt waar, zo heette ze. En ik kon er niks van en ik wilde helemaal niet blind leren typen en ik had een eigen soort steno ontwikkeld dat veel sneller ging. Maar dat was omdat ik het kende, zei mevrouw Kraak. Als ik De Manier zou leren, zou ik zien dat die toch echt sneller was dat mijn eigen gekrabbel.
Tuurlijk was ik eigenwijs en ging ik van school. Geen diploma en verder belabberd typend door het leven. Mijn geschreven aantekeningen tijdens vergaderingen lijken nog steeds op mijn eigen soort steno en ik kan het gekriebel nog steeds ontcijferen.

Van het typen heb ik spijt. Ik had graag blind getypt. Een paar jaar geleden stelde een wervings-en selectiemevrouw mij voor om alsnog mijn typdiploma te gaan halen. Bij Scheidegger. Ja die, waar mijn typ-collega's het over hebben. Ik heb het niet gedaan, leek me een stomme carrière-move. Eigenwijs. Wederom.

Nu zit ik dagelijks achter een toetsenbord en typ me helemaal suf. En verbeter me helemaal suf. Hoe moeier, hoe erger. Leestekens laat ik vaak maar helemaal achterwege. Ik gebruik acht vingers in plaats van tien. Mijn pinken hadden destijds te weinig kracht voor de ouderwetse machines en ze hebben besloten om tijdens mijn getyp iets voor zichzelf te gaan doen.
Sommige woorden kan ik niet in een keer goed typen. Soms zijn dat woorden die ik heel vaak moet typen. Zoals Volkskrant.
Vokrant
Vokskant
Volkanrt
Volkrant
Mijn polsen steken niet recht uit mijn armen maar zwabberen zo'n beetje achter mijn vingers aan. Ik had bijna RSI dus ik ben behalve eigenwijs ook nog eens stom.
Het enige leuke van typen is het geluid. Klikkerdeklakkerdeklikker. Klak. Spatie. Enter.
Klaar.

Ja Dusch En Dan Maar Groenten

Krijg nou de vinketering! Zij heeft een weblog! Dat vind ik goed nieuws!
Maar zij schrijft dat ze groenten eet. En die eet ik toevallig ook. Heel Veel Groenten.
En het komt me m'n neus en oren uit. Net als dit trouwens.

"Leer neen zeggen. Neen zeggen, is niet altijd gemakkelijk maar denk in de eerste plaats aan jezelf, aan wat je wenst!"

Ik zal je 's zeggen wat ik wens: ik wens een dunner lijf zonder dit gedoe. Ik wens een rookvrij lichaam zonder snak en zucht. Ik wens een opgewekt humeur, vijf glazen wijn tijdens die bloody receptie, drie bitterballen en vijftien sigaretten. Ook wens ik woeste sex en dat het NU gaat ophouden met regenen.
Dusch.
Zie je Hanneke, een stukje schrijven op een weblog is helemaal niet zo moeilijk. Je moet het gewoon iedere dag even doen. En ik ga jouw log iedere dag lezen, want ik geloof dat dat in deze schrale tijden goed gaat uitpakken voor mijn humeur. Je komt als geroepen.

Colore

Jaja, het lijkt alsof ik niks doe maar dat is mooi niet zo. Ik doe vanalles. Ik werk, ik ga naar recepties, ik slaap, ik lijn, ik maak fotootjes.
Dat laatste kunt u bovenaan deze pagina bewonderen. Ja, bewonderen ja. Ze zijn tamelijk fijn gelukt. In hun soort dan. Het zijn er twaalf dus u heeft wat te refreshen. Bij de Milka-koe kreeg ik ruzie met toevallige voorbijgangers die toevallig ook op een foto terechtkwamen. Heel toevallig en heel vervelend. Het was ook nog een Franstalige ruzie want de Milka-koe en zijn vrienden wonen in Belgie.

Afijn.
Het lijkt alsof ik niks doe maar dat is dus niet zo. Ik doe vanalles behalve stukjes schrijven. Eigenlijk.

Muziek

Of we wel op tijd thuis willen zijn. Omdat ze het natuurlijk niet willen missen. Net als vorig jaar zitten ze ademloos voor de televisie voor Het Muzikale Hoogtepunt van 2004. Vanaf morgen zal het opgenomen festijn het hele verdere jaar door worden nagedanst en nagezongen.
Van de Kim-Liannen onder ons krijg ik persoonlijk vreselijke jeuk, maar ik kijk met een soort ontroering naar de ontwikkeling van hun muzieksmaak. En dat hun smaak niet de mijne is lijkt me een gezonde opvoedingsdeal.
Stiekem hoop ik wel dat Death Metal ons ooit bespaard gaat blijven.