Verrassing!

Kijk dan toch wat ik ontdekte in een van mijn reactieschermpjes:
Flickr.com.

Gekregen van Ini van Hippopotame. Dat is nog eens een leuk kado, zo op de zaterdagochtend. Mooi. Allemaal. En er gebeurde al zoveel verrassends.
Ooit, als ik tijd heb, komt het hele Amstel-project op een aparte pagina. Ter vermaak voor iedereen. Overigens zitten er nu vijftien in een 30 x 40 lijst en dat ziet er niet verkeerd uit. Ze gaan binnenkort voor het eerst op bezoek bij een andere muur. Mocht u een openbare muur in de aanbieding hebben, dan zijn ze niet te beroerd om zich weer in te laten pakken. En ik wil ze best dragen.
Op IJburg is gelukkig ook lucht.

Keuze

Bij haar zie ik dat Sophie's Choice vanavond op tv komt. Die film met de meest gruwelijke scene ooit, waarin Meryl moet kiezen tussen haar kinderen. Dat is te afschuwelijk om nog eens te bekijken, zoiets kan een mens geen tweede keer aan.

Soms zou ik willen dat ik van radio hield. Dat ik niet na vijf minuten geklets op de achtergrond het toestel uit het raam wil gooien. Als ik van radio hield, zou ik vanavond vroeg in m'n bed gaan liggen, de rest van de biografie eigen interpretatie van Rudie Kagie over Boudewijn Büch uitlezen, en ondertussen wat aangenaam gemurmel uit het radio-apparaat aanhoren. Maar het zal er wel op uitdraaien dat ik te laat in m'n bed lig, na twee minuten Rudie Kagie in slaap val en een uurtje later weer uit die slaap wordt gehaald door een hevig blaffend kind dat om een glas water en een honingdropje vraagt.
Ook goed.
Zolang ik Sophie's Choice maar niet nog eens hoef te zien.

Een Van De

Een van de laatste Amstels. Gemaakt op 2 december om 16.52 uur. De Nieuwe Amstelbrug is vreselijk uit de richting als je iedere dag van IJburg naar de Wibautstraat moet. Het zal geen bijna-dagelijkse aangelegenheid meer zijn. Maar een ommetje om stoom af te blazen na een volle werkdag, zit er misschien nog wel in.

Tunnelvisie, part 2

Jaaaaa! Ik heb een nieuwe telefoon! Zomaar gekregen! En alles doet het en is geruisloos en zonder halsbrekende toeren van de ene foon naar de andere overgaan.

Jaha, ik weet ook wel dat prins Bernard is overleden, ik heb goddorie niet voor niets tegen al die stories-of-his-life en de kop van Maartje van Weegen aan zitten kijken, maar zoals ik al zei: tunnelvisie. Hevig. Is geen kruid tegen gewassen. Wie wil een sms?

Sex En De Rest

Jajajaja, natuurlijk heb ik ook een mening over de dames.

-Miranda is en blijft de leukste.
-Carrie heeft veel te lelijke knieën voor al die korte rokdingen.
-Van Charlotte vind ik na honderd seizoenen nog steeds niks. Gewoon, geen mening.
-Van Samantha heb ik geleerd dat je het ook aan een rekstok kunt doen, maar dat ga ik mooi niet proberen.
-Aiden is de leukste man, op de voet gevolgd door Berger (haai!)
-Mr.Big is raar.
-De Rus is de allerstomste en de aller-engste.
-Elizabeth Taylor is een wereldnaam voor een hond.

En verder wil ik dat er heel snel een vervolg komt op Cold Feet en dat Jenny dan weer mee doet. En waar is Barbara Havers van de politieserie Inspector Lynley gebleven? Die wil ik zijn, namelijk. Niks geen Carrie in een flodderjurk, maar gewoon Barbara in een spijkerbroek.

Tip

Als je je kleren in verhuis-vuilniszakken doet, is het best handig om daar een stickertje op te plakken met KLEREN. NIET WEGDOEN. Gelukkig waren de vuilnismannen nog niet geweest. Ik word altijd een beetje raar van ziek zijn.

Nznl.com

Something to look forward to.
Ik ben trots. Op hem, die tussen alle ongein door iedere avond een plek vrijmaakt in onze ravage, een tekening maakt, op zijn website zet en daar ook nog een gerenommeerde art-site mee haalt.

Ondertussen look ik persoonlijk erg forward naar rust en een onverwachte pot met geld.

's Nachts

Over 's nachts worden de mooiste liedjes geschreven maar ik slaap nu liever. Maar dat kan niet, want ik zit te wachten op mijn kat die terugkomt van de spoedkliniek. Een acuut plasprobleem. Of liever gezegd: er kwam niks en het dier ging steeds raarder doen. Het was niet goed, dat kon een leek ook wel zien.
"Als hij enige tijd geleden een volwassen plas heeft gedaan, en hij doet nu zo zoals u beschrijft, dan kan hij binnen een paar uur dood zijn", sprak Paul van de spoedkliniek ernstig.
Oh.
Dus dan ga je. Of je dat nou leuk vindt of niet. Wij zaten al eens eerder bij de spoedkliniek met een kat, bedacht ik me net. Toen Kind-I net geboren was en Dinges, mijn lieve oude kater geen adem meer kreeg. Ook 's nachts. Natuurlijk. Of ze wel een beetje konden opschieten want mijn kersverse kind moest zo aan de borst, zei ik toen enigszins opgejaagd. Prioriteiten zijn nou eenmaal snel verlegd.

Mijn huidige kat heeft volgens de laatste telefonische update een blaas-ontlastende ingreep gehad en is schoon gespoeld. Er moest nog wat plas-onderzoek worden gedaan en dan kwam het span weer naar huis. Met een dieet voor de kat en misschien ook pillen. In deze wachttijd typ ik dus maar even een stukje. Pomtiedom. Wat moet je anders 's nachts. Slapen. Oh ja. Maar dat kan dus niet.
Wij zijn blijkbaar een gezin waarin spoedgevallen zich uitsluitend 's nachts afspelen. Ik zou wel willen dat iemand dáár nou eens een liedje over schreef. Gaap.

Hoe-Zee?

Omdat Kind-I en II ook in het nieuwe huis geen eigen kamer krijgen, en dat wel een beetje sneu is als je tien bent, mochten ze in hun gezamelijke kamer ieder een kleur voor hun "eigen" muur uitzoeken. Het zijn nogal bepalende muren. Zeg maar.
Kind-I koos oranje. Phew. Daar hadden we nog wel wat van over dus dat was makkelijk. Kind-II koos blauw. Dat is zijn lievelingskleur en het is zijn muur dus hoppa, daar stonden wij bij de Gamma en namen een pot verf mee met de welluidende naam Zee. Ik zag vaag door het plastic van de pot dat het lichtblauw was, dus dat was wat hij wilde en wat kan er tenslotte mis met verf die Zee heet? Nou, dat zal ik u vertellen.

Ik weet niet naar welke zee de inkoopafdeling van Gamma is geweest, maar ik heb nog nooit zulk enorm ongelofelijk oogverblindend blauw gezien. Caramba. Zonnebrillen blauw. Gauloise blauw, blauw! blauw! blauw! Hoezo in godsnaam zee-blauw? Welke zee is zo achterlijk blauw? Vertel op, want daar wil ik naar toe. Samen met broers oranje muur is de kamer op z'n minst..hoe zal ik het zeggen.. ehm..feestelijk te noemen. Feestelijk, laten we het daar maar op houden. Gelukkig vinden zij het zelf prachtig.





Met Zee sloot ik vandaag the never ending verf-sessie af. Er moet nog wat maar dat moet niet nu. Het is welletjes. Vanaf nu gaat deze Mevrouw Afplakband met anti-griepmiddelen in bed liggen, en komt ze er pas uit als de wereld niet meer danst voor haar ogen.