Bij gebrek aan plaatjes

Het was fijn in de duinen, op het gras in de tuin en op de bank van het huisje. Ik kan u er alleen geen plaatjes van laten zien, want op dag-I raakte mijn digi bewusteloos en ik ben er tot op vandaag niet in geslaagd hem weer bij zijn positieven te brengen. (zie hier wat ik zelf zou kunnen doen, maar van de instructieplaatjes krijg ik al zweethanden) Ik heb mij in de plaatselijke supermarkt zo'n kartonnen wegwerpding aangeschaft en ga straks, heel ouderwets, naar de fotowinkel om het geval in te leveren. Vandaag ga ik ergens naartoe waar beslist plaatjes van moeten komen, dus ik zal opnieuw zo'n doosje kopen. Hoe vaak begraaf je tenslotte de urn van je vader?

Al dagen vraag ik de kinderen om een tekening te maken. Voor bij de urn en voor in het graf. Daar weten ze ook al dagen geen raad mee. Onder druk presteert niet iedereen even goed en het leek me niet de bedoeling ze met begraaf-stress naar het graf van hun opa te vervoeren. Ik heb het dus maar even gelaten. Maar vanochtend vroeg kwam Kind-I met een vliegtuigje. Voor opa. Een vliegtuigje kan tenminste vliegen en aangezien opa hoog in de hemel woont, heb je meer aan een vliegtuigje dan aan een tekening in de grond. Opa kan de vliegtuigtekening boven in de lucht lezen, dan heeft hij wat te doen. Hij moet daar namelijk drie jaar blijven voordat hij weer iemand anders mag worden. Dan verveelt hij zich ontzettend, zei ik nog, maar dat zag ik verkeerd. Opa heeft daarboven vrienden die ook drie jaar moeten wachten, dus echt saai is het daar niet. Maar zo'n vliegtuigje is natuurlijk altijd een leuke afleiding.
En wat gaat er na die drie jaar eigenlijk gebeuren? wilde ik weten. Dan komt opa dus terug. Als dier of als een boom. O nee, die boom was verkeerd, want van bomen maken ze stoelen en dat gunde hij zijn opa niet. Reïncarneren als stoel leek mij nou ook niet echt een fijne rentree. Opa komt terug als zebra, vond Kind-I. Zebra's zijn namelijk mooie dieren en opa hield van mooie dingen, dus duidelijk.
Het is geen vrolijk vooruitzicht, onze aktie van vandaag, maar na zo'n gesprekje op de vroege ochtend ben ik er wel klaar voor. Het is eigenlijk ook heel gewoon. Mijn vader, hun opa, zit boven in de hemel te wachten tot hij zebra kan worden. En ondertussen geeft hij mij zo nu en dan wat aanwijzingen, met die brommende stem van hem.

Even Dag




Nou. Ik kom mij even netjes afmelden, ik ben een paar dagen weg. Ik vind dat reuze beleefd van mijzelve. Kind I, II en ik gaan namelijk in een huisje. Dat huisje staat best in de buurt, maar is toch ver genoeg om je op vakantie te wanen. U krijgt van mij nog een vrolijke digi van de dag-tegel, omdat het ook nog mooi weer schijnt te worden. Dat hij scheef is en in Lissabon gemaakt, dus helemaal niet van de dag maar van maanden terug, is niet erg. Vind ik dan weer. En anders kijkt u even naar de prachtige Dag!-Vogel die Kind-I jaren geleden voor me tekende toen ik vroeg: weet jij hoe je een vliegende vogel met een vlag tekent? En hij zei: ja hoor, makkie, hierzo.