Verhuisd

Nieuw Detslife's Digi van de Dag>>>>>>>>>HIERRRRR!

Beweeg-redenen

Nare dingen gebeuren met een reden, zeggen ze wel eens. Ik vind dat tamelijke onzin. Nare dingen gebeuren gewoon, en het is de kunst om je er zo goed en zo kwaad als het gaat doorheen te slaan. Dat je daar ondertussen iets van leert, is dan mooi meegenomen. In de afgelopen tijd gebeuren er van die nare dingen in mijn leven, en mijn manier om daarmee om te gaan is in beweging te blijven. Niet dat ik nu ineens in een sportschool rondhang, maar de rivier moet vooral geen stinkend meer met zwermen muggen worden. Zoiets.
Als je het stadium van drank, sigaretten en boze brieven bijna voorbij bent, moet er weer geleefd worden. Met horten en stoten en hier en daar een wanhoopsmail naar iemand die zegt dat het slijt. Je merkt daar zelf nog niets van, maar je neemt het graag aan. Want natuurlijk zijn er momenten dat zelfs ik verlamd voor me uit zit te koekeloeren.
Niet fijn.
Understatement.
Dus doorgaan met bewegen is beter. Als het in je rug schiet moet je tenslotte ook niet stil op een stoel gaan zitten, maar voorzichtig van links naar rechts blijven manoevreren en proberen de boel soepel te houden. Ik doe pogingen dat ook met mijn hoofd te doen.

In dat hoofd zit al een tijd dat ik een ander log wil. Het wordt te vrijblijvend, een te makkelijke plek om voor je uit te neuzelen, en ik werd een beetje moe van het omzeilen van persoonlijke zaken opdat het hier geen drama-log zou worden. Ik hou namelijk niet van drama-logs, liever zie ik schrijnende zaken zo cynisch of ruw mogelijk beschreven. Want laten we wel wezen, de helft van de tijd verzuipen we in een grote plas van zelfmedelijden. En ook al vind ik mezelf af en toe buitengewoon zielig (afhankelijk van het aantal glazen wijn dat even daarvoor naar binnen is gekiept) het is voor een gemiddeld evenwichtig persoon dat hier nietsvermoedend langs komt waaien niet leuk om te lezen.

Een van de thema’s van beweging is op zoek gaan naar wat je eigenlijk ook alweer leuk vond. Kleine dingen, als het verzamelen van schelpen, grote dingen als nadenken over ander werk, een ander leven. Daartussenin zwerft dit log. Wat was hier ook alweer leuk aan? Ik kwam uit op de digi's van de dag. Het maken van die kleine onbeduidende postzegels vind ik het allerleukste om te doen. Jarenlang heb ik me verdiept in belichtingsmeters, scherpte-dieptetoestanden, composities en kaders. Ik werd er horendol van, snapte ondertussen maar de helft omdat het me eigenlijk geen reet interesseerde hoe ik een vrouwenheup zo mooi uitgelicht mogelijk op de foto kreeg. Het sloeg dood, al die cijfertjes en techniek, en vaak genoeg kreeg ik er een prachtig plaatje uit dat me verder niets zei. De digi's van de dag, de autorijfoto’s, de Amstels, het toevallige op straat of een rare lantaarnpaal, ik werd er vele malen vrolijker van. Totaal pretentieloos, er was niemand die zei dat ze rottig waren belicht en wat er overbleef waren plaatjes die mij in elk geval ruimte en lucht gaven. En dat zijn twee ingrediënten die best belangrijk zijn als je wilt blijven bewegen.

Dit log gaat dus dicht. Er gaat een ander open, met digi's van zoveel mogelijk dagen en kleine verhaaltjes als ik daar zin in heb. Dat moet even zo, misschien beweeg ik na verloop van tijd weer een heel andere kant op. Als het in godsnaam maar niet stilstaat en gaat rotten.
Er is dus een nieuw log, redelijk herkenbaar als van mij, met soortgelijk logo en natuurlijk een linklijstje, een blogroll, een hopelijk hogere spammuur en verder alle toeters en bellen die nou eenmaal bij een log horen. Ook een mogelijkheid om te reageren. Hoeft niet, mag. Als je dat leuk vindt.
Dus als je even meeloopt:
HIER staat hij. Voor de links en de blogroll. En als alles op jullie scherm in het Chinees is overgekomen: ik heb ook een mailadres.