Maandagochtend Dinsdagochtend

Het is altijd weer wennen als na een rustig weekend het bouwvakkersgilde om 07.00 uur de bouwarena betreedt. RamKlatsBeng en Bong en dan die radio! Ze kunnen echt niets zonder die radio, en ik kan 's ochtends vroeg dan weer niks met radiogeweld om me heen. Ze zijn reuze vriendelijk hoor, "onze" bouwvakkers. Ze komen al ruim drie maanden meewarig knikken als ze het water in onze slaapkamer zien lekken en ja, ook zij vinden dat een emmer midden in de kamer niet een standaard woonaccessoire zou moeten zijn. En dan klimmen ze heel aardig het dak weer op, knikken nog een stukje harder en zeggen dingen als Jaha, het is me wat.
U heeft toch nog wel stroom hč? vragen ze dan ook bezorgd. Ja hoor, stellen wij gerust, en laten ze voor de zoveelste keer onze geďmproviseerde groepenkast mét lekbakje vol water zien.

Vorige week kwamen wij thuis en zagen het nieuwste resultaat van hun slagvaardig optreden. Het huis en dat van de buren was van boven tot onder bespetterd met een soort modderachtige toestand. Ach, denken wij dan, als je op IJburg gaat wonen moet je niet lopen zeuren over een beetje stof en modder. Dus tussen de eieren door, dacht ik dat het wel tijd werd om eens een emmer water tegen de gevel aan te mikken. Zodat we ook weer een beetje aardig door de ramen heen konden kijken. De modder bleek geen modder maar een vast zeer bouwvakhandig ander spullie. Lijm. Onze huizen zijn gespikkeld met lijm, dat alleen spetter voor spetter met een plamuurmes kan worden verwijderd. En toen ging het ergens mis bij mij.

Dus terwijl ik hier zwabberend van slaapgebrek door die verdomde zomertijd verslag doe van het contact met "mijn" bouwvakkers, zit ik me eigenlijk op te laden voor een zogenaamd pittig gesprek met de woningbouwvereniging. Dat ik het niet meer weet na drie maanden, dat ik het welletjes vind, dat ook bouwvakkers een salaris krijgen voor hun werk en of zij ook wel eens een functioneringsgesprek hebben. Dat als ik me dit allemaal vrijwilig op de hals had willen halen, ik wel een huis had gekocht in plaats van gehuurd. Zodat ik ieder weekend en elk vrij uur onder lekkende daken had gehangen, geheel en al op eigen verzoek en op eigen kosten. Maar dat het eigenlijk best raar is dat ik iedere dag wakker word met een legioen bouwvakkers om me heen, en dat geen van de schatten in staat is om een lek te repareren. Zó onder handbereik, geen voorrijkosten en allemaal goed op de hoogte van de staat van ons spiksplinternieuwe nieuwbouwhuis omdat ze het zelf hebben gebouwd.
Ze zijn echt heel aardig, vast stuk voor stuk lieve vaders, goede echtgenoten en fijne collega's. Maar dat ik er genoeg van heb!
Is het al acht uur? Waar is de telefoon?!

Zondagmiddagbesteding

Men neme een wandeling, een klein rommelig strand, een bankje uit de wind, een glas kokend water en een handvol muntblaadjes. Kan niets aan mislukken.