Archieven

Brief

Beste bezoeker,

Ja ik maak genoeg mee en ja, daar zou ik best wat over kunnen typen. Maar daar heb ik geen zin in. Nu. Het is teveel, ik zou niet weten waar ik moest beginnen laat staan hoe ik een en ander aan u zou moeten mededelen. Zodat het ook nog een beetje leesbaar is bedoel ik.
Zojuist kladderde ik in mijn virtuele buurt een hele grote WHAAAAAAAAAAAH op de muur. Maar ja, die buurt heeft genoeg aan een half woord en zijn trouwens griezelig op de hoogte van de laatste informatie omtrent mijn dagbesteding. Dus dat zij bij het lezen van een simpele WHAAAAAAAAH ongeveer weten in welke hoek zij het moeten zoeken. Dat scheelt weer veel getyp. En dat is wel handig als je weinig tijd hebt.

Een tijd geleden kreeg ik in mijn mailbox een ongevraagd advies van een meneer van een stadsdeel. Hij vond dat ik met dit log moest stoppen omdat het gruwelijk saai was en hij er zomaar van in een depressie zakte. Ik heb hem destijds geadviseerd professionele hulp te zoeken en vooral deze url niet meer in te typen. Depressies wil ik tenslotte niet op mijn geweten hebben.
Maar als u mij nu gaat vertellen dat u mijn log een beetje saai vindt, dan geef ik u geen ongelijk. Mijn log is misschien saai, mijn leven allesbehalve. En aangezien loggen alleen maar een beetje bij te houden is als er een mooie balans tussen meemaak en tijd-om-te-typen bestaat, krijgt u niets mee van mijn leven. Balans is zoek. Zo ben ik tijdens deze zin alweer bezig te bedenken wat ik zodirekt ga koken, dat er nog een was in de machine moet en wat de beste manier is om morgen tijdens die vergadering slecht nieuws te brengen.
U hoeft zich overigens geen zorgen te maken, het gaat verder prima met mij. Het is druk maar wel leuk druk. Na een lange tijd kan ik weer eens laten zien dat ik wat kan. Wát dat precies is, is mij nog niet geheel duidelijk maar dat ik mijn hersens weer eens moet gebruiken is duidelijk. Ook mag ik weer eens nadenken over de presentatie van mijn geheel, de wijze waarop diverse dingen dienen te worden overgebracht en wanneer het precies wel en niet gepast is boos te worden. Geduld hebben leer ik ook. En dat ik niet teveel koffie moet drinken. En dat het feit dat ik nog steeds niet rook eigenlijk best stoer is. Maar dat je als niet-roker ook best pauze mag nemen heb ik nog niet zo goed onder de knie. Leermomentje.

Dus beste bezoeker, heb een beetje geduld. Zodra ik niks meer meemaak ga ik u weer op de hoogte brengen van mijn wel en wee. En zal ik weer eens een boeiend stukje typen over de aanschaf van een nieuwe gieter. Of waarom het nog steeds niet lukt om te verhuizen. Of misschien doe ik wel een onderzoekje naar de bruine breedbekkikker en ga ik u hun paargedrag fijn uit de doeken doen.
In de tussentijd kunt u voor kleine schrijfsels van mijn hand ook hier terecht. Ik sta tussen dertien anderen die iets te melden hebben over onze hoofdstad. Dat is veel leuker om te lezen dan pogingen een log in leven te houden.
Ik zal proberen u middels kleine regels op de hoogte te houden. Of een fotootje. Of een beschrijving van mijn hoofd. Zo ben ik momenteel verkouden aan 1 oog dus ik zie er uit als dat huilende zigeunerjongetje. Maar een boek zal het niet worden. En ook geen scriptie of verslag. Nog niet eens een fatsoenlijke vakantiebrief. Een Post-it. Daar moet u het maar even mee doen.
Maar vertel eens, hoe is het eigenlijk met u?

odette 05:10 PM [18]