Bong Bong Bong Bong

Mijn jongste zoon van zes kan sinds kort lezen en schrijven. Daar maakt hij driftig gebruik van. Zo maakt hij kenbaar aan de wereld wat er in zijn hoofdje omgaat en dat is soms niet mis. Zie hier zijn omschrijving van het woord: verliefd.
Verliefd (klik)
Als je zes bent en je weet al dat verliefd-zijn vooral een buikkwestie is, dan voorzie ik een bloeiend liefdesleven. En veel meisjes aan de deur.

Go Harry! Go Harry!

Gisteren waren wij, een select gezelschap van uitjes-liefhebbers, op zowel het Bal der Geweigerden als op het Boekenbal. Dat schijnt niet te mogen, op beide gelegenheden verschijnen maar who cares. Voor het Bal der Geweigerden hadden we gewoon een kaartje gekocht en voor het andere Bal een gekregen. Zo konden we mooi vergelijken waar al die heisa nou om te doen is.

We begonnen op het Geweigerden, keken naar goedbedoelde acts en verbaasden ons over de geringe opkomst. Het rode pak van Adriaan Jaeggi maakte veel goed. Maar eigenlijk was ik de enige van ons selecte gezelschap die dat vond. We besloten na het optreden van taalkunstenaar (knap! goed! mooi!) Kees Torn dat we daar snel weer naartoe moesten en toen gingen we maar eens weg. Naar het andere kamp honderd meter verderop.

Holy fuck zeg! Harry M. trapte bij binnenkomst al op mijn voet en overal waren jurken. En heel veel Bekende Hoofden. Echt belachelijk veel. Kent u dat fenomeen dat jij iemand wel kent en zij jou niet? Dat je op straat bijvoorbeeld enthousiast Hoi! zegt tegen Huub Stapel en dat je Huub Stapel dan ziet denken: wie is die vrouw in godsnaam? Nou. Dat effekt dus. De jurken, het pluche, de hoofden, kortom het gehele gedoe, maakte dat ik me al snel op het verkeerde feestje voelde. Zo'n feestje van je duurste oom die iets heel sjieks heeft afgehuurd voor zijn zestigste verjaardag. Ofzo. Leuk om te zien, maar in je achterhoofd ben je op zoek naar de nooduitgang. Ook hier waren optredens, geloof ik. Wij zagen tenminste een orkest en dansende mensen en er was ook een officiële opening van de Boekenweek via het plafond. We liepen onze rondjes, zaten eens op de trap en kochten nog maar wat consumptiemuntjes. Tijd om te gaan. Terug naar dat nep-bal in mijn favoriete poppaleis.

Daar vielen we middenin gedans. Onder leiding van niemand minder dan Harry de Winter die een erg fijne muzieksmaak heeft. En ook best op de foto wil als je dat netjes vraagt.





We dansten en dansten en Harry gooide de Rolling Stones er nog maar eens in. Go Harry! Go Harry! werd er geroepen. Goed zo. Waarmee ook in een klap duidelijk werd dat ik toch meer iemand ben van de plakkende vloeren, de bierwalm, het halve duister en oubollige muziek. De jurken, het ons kent ons, de champagne, het zal allemaal wel. Het Boekenbal is voor schrijvers en ik lees gewoon een boek. Onderscheid moet er zijn.

Huishoudelijk

Wegens bestorm van aanbiedingen voor Viagra, Spaarakties, Rolexen, Porno en andere ongevraagde ongein, is het even niet mogelijk om via de welbekende weg uw reakties achter te laten. De deur zit op slot. Maar u ziet daar rechtsonder/boven/midden vast dat woord POST staan. Als u iets te melden heeft, kunt u dat even via de ouderwetse brievenbus doen. Dat vind ik leuk. En ik kan er sinds kort vrij behoorlijk voor instaan dat uw mail vertrouwelijk wordt behandeld omdat mijn nieuwe mailprogramma wél doet waarvoor hij is ingehuurd: post lezen en post terugsturen. Naar de juiste personen.

Gatver

HATSJOE! In de categorie - Slechte Timing - scoort deze hoog.