Det's Life
schrijfblok


Hij staat recht voor mijn deur.
De griezelbus uit mijn jeugd. Ieder jaar kwam hij een keer voorbij en gonsde het in de gangen. De bus is er weer! De bus! De bus van de schooltandarts. De man met de haakjes, de boor en de slagersmentaliteit. Het gemartel vond plaats voorin de bus. De wachtruimte was achterin. Ik zie de poster van de Snoep Verstandig Eet Een Appel-campagne zo voor me. En de huilende kinderen die niet durfden. Volgens mij heb ik daar dat handige truukje geleerd wat later bij gynaecologen ook zo van pas kwam: Ik ben er niet, ik ben er niet. Dit overkomt iemand anders, maar niet mij.
Ik had helemaal geen reden tot angst, mijn ouders achtervolgden mij met fluortabletjes en stuurden me ieder half jaar naar de tandarts. De gewone tandarts. Die zei dat alles goed ging en dat ik weer geen gaatjes had. De schooltandarts wilde hier niets van weten en zocht naar niet ontdekte rottingsverschijnselen. Die hij niet vond, maar wat hem er niet van weerhield om stevig met zijn haak in mijn mond rond te peuren. En me de stuipen op het lijf te jagen.
Nadat hij zijn frustraties op iedereen had uitgeleefd, kreeg je een briefje mee met wat je had. Ik had nooit wat. Je zag de man knarsetanden om deze gemiste kans. Toen mijn ouders hoorden dat er kinderen rollend van ellende en in hun broek plassend van angst de bus betraden, schreven zij ook een briefje. Dat ik nooit meer hoefde te komen. Dat ze het zelf wel regelden met die tanden van mij.
In die tanden van mij zitten nog steeds geen gaatjes. Voor de rest begint men binnenkort met een grote verbouwingsoperatie. De bus voor mijn huis ga ik van de week bespuiten met gore teksten.


Replies: 5

Volgens mij heeft echt *iedereen* trauma's van die bus! Ik weet in ieder geval zeker dat mijn grote, grote angst voor tandartsen in zo'n wagen is ontstaan... om nooit meer weg te gaan.

Ow... wat ENG was dat zeg. Ik weet nog welke jas ik aanhad toen ik die bus in moest. Ik spuugde het water om te spoelen namelijk van de zenuwen over mijn nieuwe jas.

Bestaat dat nog?!?!!? Goed dat ik het weet. Ik schrijf voor mijn kinderen direct ook zo'n briefje. Na de vakantie dan...

Oh god ja: "Wijijijijijd open!" Volgens mij hadden wij dezelfde Pomme! Huuuuh! (overigens vind ik "jeugdtandverzorging" wel heel wat vriendelijker klinken)

Van kwaad naar haat?

Oh gruwel: de schooltandarts!
één van mijn persoonlijke jeugdtrauma's...
Een indische man die alleen maar steeds zei: "Wijder open" maar dan met n indisch accent dus.
Heeft n keer zonder enige waarschuwing c.q. verdoving vooraf zomaar ineens n kies bij me getrokken.(omdat de onderliggende kies niet goed doorkwam.)
Het voordeel was wel dat mn ouders toen ook n briefje schreven..

Powered By Greymatter