[Previous entry: "Neuroot"] [Main Index] [Next entry: "Zacht Zeer (© ™)"]
02/06/2005 Entry: "Zondagmiddagbesteding"
Kind-I en ik fietsten naar Kaap Kot en liepen daarna over het pad door het water waarvan ik de naam nog steeds niet weet. Het is een mooi pad. Links Durgerdam, rechts IJburg en daartussen loop jij op stenen en gras. Mooie bomen ook.
Kind-I en ik hadden een missie. De vorige keer dat we op het pad liepen, moesten we door kou en te weinig sjaals om halverwege terugkeren. Nu zouden we helemaal doorlopen tot het einde. Om te kijken hoe ver precies het pad in het IJmeer zou steken, en gewoon, om te zien wat daar was, aan het einde.
Het water klotste tegen de stenen, de zon scheen en we wandelden rustig voort. Een goed moment om een beetje te suffen of na te denken hoe het verder moet met het leven. Ofzo. Het pad bleek langer dan gedacht. We waren IJburg al zo'n beetje voorbij en kwamen ter hoogte van de vuurtoren van Durgerdam. Die toch een behoorlijk eind in het IJmeer ligt. Maar de wandeling bracht ons bij een prachtig eindpunt. Een klein schelpenstrandje waar zowaar een rieten stoeltje klaarstond. Er stonden palen met borden over marifoons waar we niet veel van begrepen. Er was ook een uitkijktoren maar die was wel erg hoog. Ik zakte in het stoeltje, legde m'n benen op de speciaal daarvoor neergelegde kei en Kind-I deed dingen die kinderen van tien doen. Proberen of je schoenen echt nat worden als je ze in het water steekt bijvoorbeeld. En schelpjes zoeken, een hol maken en een rondje om het eindpunt heen lopen en net niet helemaal in het water vallen. Ik zat op mijn stoeltje en zag IJburg in de verte. Er kwamen roeiers langs en er waren witte zeilen van bootjes ver weg. De combinatie van zon, water en bootjes maakte me erg gelukkig.
Het was tijd om weer terug te lopen. Nu rechts Durgerdam en links IJburg. Onderweg kwamen we mensen tegen die vroegen of het nog ver was. Ook zij hadden de lengte van het pad verkeerd ingeschat. Kind-I zwengelde de Ik wil een hond-discussie nog maar eens aan en we waren onderhand best moe. We fietsten weer terug, en eenmaal thuis konden we vrienden omhelzen die lange tijd uit het oog waren verloren. Een perfecte zondag, en dat was het.
Hier voor u de plaatjes. En zeg niet dat ik u niet gewaarschuwd heb voor het hoge ansichtkaartgehalte. Mensen: als u klikt ziet u vijf ansichtkaarten! Met de hartelijke Groeten uit IJburg.
 |  |  |
 |  |
Replies: 6
wat een vleesgeworden geluk
Gepost door zeppo @ 02/07/2005 08:51 PM CET
Afgraven? Waarom dat in godsnaam? Van dat pad heeft toch niemand last?
Gepost door odette @ 02/07/2005 08:13 PM CET
Weet niet of pad een naam heeft, ik ken 't alleen als strekdam
Gepost door Radboud @ 02/07/2005 07:17 PM CET
een lang en mooi pad. volgens mij wordt het afgegraven als IJburg klaar is. zoiets heb ik in een planning ergens gelezen. tja...
Gepost door hansb @ 02/07/2005 06:03 PM CET
Mooi, vooral de laatste.
Gepost door Irene @ 02/07/2005 10:09 AM CET
Ik heb er wel 'ns gelopen toen 't vol met doornenstruiken hing. Vroegen mensen op de terugweg in korte broek ook of ze er al bijna waren. Geprobeerd ze tegen te houden door ze op de hoogte te stellen, dat ze nog niet eens halverwege waren. Toch doorlopen. Vel openscheuren aan doornen & stekels. Ik verheugde me er op hen terug te zien met hun bebloede benen schrijnend van niet geluisterd advies. Maar toen bestond Kaap Kot nog niet. Dan had ik er op kunnen wachten.
Sinds Kaap Kot houden ze de begroeiing bij, heb ik 't idee.
Gepost door Ton @ 02/07/2005 12:34 AM CET
